in una voce che parla l'anima..

..εξερευνόντας το κόσμο αυτό, εμπλέκεσαι με την ύφανση, το κόψιμο και την συναρμολόγηση τους με τα χρώματα. Θαυμάζοντας τα έργα αυτά είσαι κυριολεκτικά γοητευμένος από την απλότητα των ιδεών, όπου αιχμαλωτίζουν τέλεια την αίσθηση του έργου, παρατηρώντας παράλληλα την ισσοροπία της σύνθεσης, την άκριβεια και την ενστικτώδης κομψότητα..

..τέτοιου είδους έργα, αν και υποδηλώνουν ένα πλαστικό ρεαλισμό, υλικό και ουσιώδης, μεταφέρονται σε ένα λυρίσμο όπου τα υλικά γίνονται βασικά στοιχεία έμπνευσης. Οι εικόνες φαίνονται να είναι ίδιες, στην πραγματικότητα πάντα διαφορετικές προδίδοντας την νοσταλγία του καλλιτέχνη για την αγαπημένη του γη, για τη θάλασσα, αντηχώντας σε ένα εκτυφλωτικό φώς, σε μια χρωματική συμφωνία..σε μια φωνή όπου μιλάει η ίδια η ψυχή..

..είναι η ίδια η κατάπληξη της γυναίκας που ανανεώνεται στην αλλαγή, είναι η επιθυμία να βυθιστεί, μακριά απ'όλα, στην αρμονία της φύσης και με το ασυγκράτητο ένστικτο να αποσυρθεί από την καθημερινότητα με φτερά εκείνα ενός γλάρου, πετώντας ψηλά προς τον ουρανό, προς την ελευθερία..

 

 

 ...nell’esplorare questo mondo si viene coinvolti in intrecci, intagli  assemblaggi e colori. Ammirare queste opere si è letteralmente ammaliati dalla semplicità di idee, dal senso della scultura dove si capta perfettamente il senso dell’opera e dello stato  d’animo dell’artista e contemplarli è un emozione condivisa. Da qui si può cogliere l’equilibrio della composizione, la precisione e l’eleganza istintiva che pare scolpire l’immagine più nella luce che nei materiali...

 

...ne nascono cosi opere che, pur mostrando un realismo plastico, materico ed essenziale, traslocano in un lirismo ove i materiali usati diventano elementi essenziali della poetica ispiratrice. Quelle immagini che paiono uguali, ma in realtà sempre diverse, tradiscono nostalgia dell’autrice per la sua amata terra che, con il suo mare riverberano in una luce accecante, in una sinfonia cromatica….

 In una voce che parla all’anima..

 

 

...e' lo stupore della donna che si rinnova dinnanzi al miracolo mutevole e pur sempre uguale del creato, è il desiderio di immergersi  lontano da tutto nell’armonia della natura e nell’irrefrenabile istinto di astrarsi dalla vita quotidiana per liberarsi con ali leggere come gabbiani verso l’alto, verso il cielo , verso la libertà...

                                                                            grazie...